QIGONG SENSORISCHE THERAPIE [QST]
een doorbraak in autismezorg
Veel van wat we “autistisch gedrag” noemen, komt voort uit een probleem dat dieper zit dan men lang dacht. Niet het brein zelf, maar het sensorisch systeem blijkt onderontwikkeld. Onderzoek van de afgelopen jaren toont aan dat bij autisme gevoelszenuwen in de huid voor maar 50% aanwezig zijn. Daardoor moet de sensorische thalamus in het brein overuren draaien. Het gevolg: een dubbel beeld van overgevoeligheid en ondergevoeligheid tegelijk.
De gevolgen zien we dagelijks terug in de kernkenmerken van autisme:
- extreme zintuiglijke gevoeligheden voor licht, geluid, geur, smaak en aanraking
- sociale terugtrekking en oppositioneel gedrag
- epileptische aanvallen
- repetitief gedrag
Vorige week nog bevestigde een studie van Stanford University dit mechanisme. Onderzoekers slaagden erin de sensorische thalamus tijdelijk stil te leggen. Meteen verdwenen de “autistische kenmerken”. Natuurlijk is dit geen oplossing: je kunt niet zomaar alle zintuigen uitschakelen. De sleutel ligt in het herstellen van het sensorisch systeem zelf.
Dat is precies wat Qigong sensorische therapie [QST] doet. Door dagelijkse getructureerde aanraking worden de zenuwen in de huid gestimuleerd, zodat ze zich verder ontwikkelen en sterker worden. Daarmee pakken ouders zélf de oorzaak van de problemen aan. Simpelweg met een 15min durende QST massage.
De effecten laten vaak niet lang op zich wachten:
- kinderen slapen beter
- zijn rustiger zonder meltdown of woedeaanvallen
- maken meer contact
- spijsvertering werkt weer normaal.
Een moeder zegt: “Ik doe de massage net een week en hij slaapt al beter. Dat betekent dat ik ook eindelijk weer slaap.”
Een vader merkt: “Ze is gestart met zelf te eten en spuwt nieuw voedsel niet meer uit.”
En een moeder vertelt: “Elke minuut die ik in de massage steek, krijg ik dubbel terug wanneer mijn zoon me aankijkt en lacht.”
Mijn ervaring
Wat mij telkens opnieuw raakt, is hoe gezinnen die gebukt gingen onder de druk van autisme weer veerkrachtig worden en dichter bij elkaar komen. Ouders vinden opnieuw een gezamenlijke lijn in de opvoeding. Het kind schuift weer mee aan tafel, trekt zich minder terug en maakt vriendjes. Alles wordt lichter en makkelijker. Het gezin kan eindelijk beginnen leven in plaats van enkel overleven.
De blik van een kind dat voor het eerst écht contact maakt, blijft onbetaalbaar. Zulke momenten zeggen méér dan cijfers of grafieken ooit kunnen doen. Daarom nodig ik therapeuten uit om QST te ontdekken en in hun praktijk te integreren. Het is een aanpak die kinderen helpt van binnenuit, met zichtbare resultaten in de eerste weken.
Een ouder vat het zo samen: “QST heeft ons niet enkel geholpen onze zoon te kalmeren en beter te laten slapen. Het heeft ons gezin teruggegeven. We zijn dichter naar elkaar toe gegroeid en voor het eerst in jaren voelt het alsof we niet meer overleven, maar écht samen leven.”
